بهینه سازی عملکرد و کیفیت زعفران از طریق ورودی های مواد مغذی و زمان بندی

این مطالعه از سال ۲۰۱۶ تا ۲۰۲۰ انجام شد و شامل کاربرد هشت تیمار کودی بود. این تیمارها شامل دوزهای واحد ۴۵ گرم در متر مربع از کود NPK 15-15-15 که در پاییز (A)، زمستان (W) و بهار (S) استفاده شد؛ دوزهای دوگانه ۹۰ گرم در متر مربع که به طور مساوی در پاییز-زمستان (AW)، پاییز-بهار (AS) و زمستان-بهار (WS) تقسیم شدند؛ و دوز سه گانه ۱۳۵ گرم در متر مربع که به طور مساوی در پاییز-زمستان-بهار (AWS) تقسیم شدند. یک گروه کنترل (C) هیچ کودی دریافت نکردند.

تیمار دوز سه گانه از نظر پارامترهای عملکرد زعفران، موثرترین نتایج را به همراه داشت. تعداد گل در متر مربع در AWS از ۷۳.۰ در سال ۲۰۱۷ به ۵۴۷.۶ در سال ۲۰۲۰ افزایش یافت، در حالی که شاهد افزایش اندکی از ۳۲.۰ در سال ۲۰۱۷ به ۶۸.۱ در سال ۲۰۲۰ نشان داد. تیمارهای دوز دوگانه نیز در افزایش پارامترهای عملکرد در مقایسه با شاهد مؤثر بودند. تیمار تک دوز اعمال شده در بهار (S) در مقایسه با تیمارهای A و W تأثیر محدودی داشت. در طول پنج سال، تیمارهای S، A و W به ترتیب میانگین تعداد گل ۹۷.۹ در متر مربع، ۱۸۱.۱ در متر مربع و ۱۳۶.۱ در متر مربع را نشان دادند.

ویژگی‌های کیفی زعفران، از جمله رنگ (کروسین)، طعم (پیکروکروسین) و عطر (سافرانال)، تحت تأثیر تیمارهای کوددهی قرار نگرفتند. این ویژگی‌ها در محدوده طبیعی تعریف شده توسط ISO-3632 باقی ماندند.

The study was conducted from 2016 to 2020 and involved the application of eight fertilizer treatments. These treatments included single doses of 45 g m−2 of NPK 15–15-15 applied in autumn (A), winter (W), and spring (S); double doses of 90 g m−2 split evenly in autumn-winter (AW), autumn-spring (AS), and winter-spring (WS); and a triple dose of 135 g m−2 split evenly in autumn-winter-spring (AWS). A control group (C) received no fertilizer. The triple dose treatment yielded the most effective results in terms of saffron yield parameters. The number of flowers m−2 in AWS increased from 73.0 in 2017 to 547.6 in 2020, while control exhibited a slight increase from 32.0 in 2017 to 68.1 in 2020.

Double dose treatments were also effective in enhancing yield parameters compared to the control. A single dose treatment applied in spring (S) had a limited impact compared to A and W treatments. Over five years, S, A, and W treatments exhibited an average flower number of 97.9 m−2, 181.1 m−2, and 136.1 m−2 respectively. The qualitative characteristics of saffron, including color (crocin), taste (picrocrocin), and aroma (safranal), were not significantly influenced by fertilization treatments. These attributes remained within the natural limits defined by ISO-3632.