اثرات محافظتی نانوکروسین بر استرس اکسیداتیو ناشی از پاراکوات در رده سلولی MRC-5

مسمومیت با علف کش پاراکوات (PQ) یک مشکل پزشکی شدید در کشورهای در حال توسعه بدون درمان مناسب است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات کروسین (CCN) و نانو کروسین (NCCN) بر سمیت ناشی از PQ در رده سلولی MRC-5 انجام شد. نتایج نشان داد که اندازه ذرات NCCN 140.3 ± 18.0 نانومتر بود و پتانسیل زتا نیوزوم‌های بهینه بارگذاری شده با کروسین 23.4 ± 2.8 mV بود. NCCN موثرتر از CCN در مهار سمیت ناشی از PQ بود. درمان سلول‌های MRC-5 منجر به کاهش ROS و افزایش سطوح SOD، CAT، GPX و TAC در گروه‌های PQ-CCN و PQ-NCCN در مقایسه با گروه PQ می‌شود. این تغییرات تمایل به ارتباط مثبت با NCCN در مقایسه با CCN داشتند. به طور کلی، NCCN در درمان سمیت ناشی از PQ در شرایط آزمایشگاهی موثرتر از کروسین بود و مستحق بررسی بالینی بیشتر بود.

Paraquat (PQ) herbicide poisoning is a severe medical problem in developing countries without suitable therapy. This study aimed to investigate the effects of crocin (CCN) and nano crocin (NCCN) on PQ -induced toxicity in the MRC-5 cell line. The results showed that the particle size of NCCN was 140.3 ± 18.0 nm, and the zeta potential of the optimal crocin-loaded niosomes was 23.4 ± 2.8 mV. The NCCN was more effective than CCN in the inhibition of PQ-induced toxicity. Treatment of the MRC-5 cells leads to a decrease in ROS and an increase in SOD, CAT, GPX, and TAC levels in PQ-CCN and PQ-NCCN groups compared with the PQ group. These changes tended to be positively associated with the NCCN compared to CCN. Overall, NCCN was more effective than crocin in treating PQ-induced toxicity in vitro and deserved further preclinical consideration.