کاربست نظریه فرایند پذیرش نوآوری راجرز در پذیرش زعفران در استان کرمانشاه و تعیین جایگاه زعفران کاران

جایگزینی کشت های اقلیم سازگار مانند زعفران به منظور افزایش بهره وری و پایداری منابع آب و خاک و نیز کاهش اثرات تغبیر اقلیم به عنوان یگ راهکار مدیریتی – زیست محیطلی مطرح می شود. هدف از آنجام این مطالعهء در ابتدا بررسی نرخ پذیرش کشت زعفران در استان کرمانشاه با محاسبه شاخص پذیرش و سپس تعیین جایگاه زعفران کاران در فرایند تصمیم به پذیرش نوآوری با کارست نظریه راجرز در پذیرش زعفران در استان کرمانشاه است. این پژوهش از نظر نوع هدف کاربردی و جز تحقیقات آمیخته است. روش تحقیقء در بخش کمی از نرع توصیفی- بیمایشی و در بخش کبفی نیز تحلیلی است. در بخش کمی تعداد ۱۲۰ کشاورز و در بخش کیفی تعداد ۱۰ کشاورز به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند.

داده ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته (مبتتی بر مدل برتر تصمیم گیری نوآوری راجرز) و نیز مصاحبه های عمیق جمع آوری شد. به منظور تحلیل داده هاء در بخش کمی از نرم افزار SPSS16 و در بخش کیفی از تحلیل محترای متعارف با کمک نرم افزار NVivo استفاده شد. نتایج نشان داد نرخ پذیرش زعفران در استان کرمانشاه 0.33 رصد بوده است و زعفران کاران منطقه ضمن داشتن دانش و شتاخت زعفران کاری, آثار مختلف زراعت زعفران را با فراوانی ۸۴ درصدی, ملموس و مشاهدمپذیر می دانند. بنابراین مشاهدة آثار و نتایج زراعت زعفران در مقایسه با زراعت محصولات دیگر به پذیرش این محصول کمک کرده است.

کشاورزان براساس الگریذیری از سایر زعفران کاران و با توجیه کارشتاسان. زعفران را به عنوان یکی از کشت های اصلی در متطقه پذیرفته اند و در نهایت متقاعد شدند که کشت زعفران را ادامه دهند.

Sustainable nutrition of the growing world population is considered as one of the significant challenges facing the world today. Therefore, the environmental-management solution, and the replacement of cultivation is presented as a strong means for increasing productivity, sustainability, and reducing the effects of climate change. The purpose of this study is first to investigate the acceptance rate of saffron in Kermanshah province by calculating the acceptance index and then determining the position of saffron farmers in the province, during the innovation decision process.

The research method in the quantitative approach was descriptive-survey and analytical for the qualitative section. In the quantitative section, 120 farmers were selected in total, and in the qualitative section, 10 farmers were selected by targeted sampling. The data was collected using a researcher-made questionnaire (based on Rogers’ superior innovation decision-making model) and in-depth interviews. To analyze the data, descriptive statistics and content analysis were used in the quantitative and qualitative sections respectively.

The results showed that the acceptance rate of saffron in Kermanshah province was 0.33% and the saffron farmers in the target area, while having the knowledge and understanding of saffron work, confirmed the feature of being visible among the features of innovation, with the highest percentage. Furthermore, based on following the other saffron farmers, and with the justification from the experts, they accepted saffron, and finally, they were convinced to continue the cultivation of saffron while accepting it.