تأثیر تمرین هوازي و مصرف مکمل زعفران بر عوامل خطر ساز قلبی-عروقی در زنان چاق دیابتی نوع 2

باوجود روشهاي درمانی متفاوت براي کنترل و درمان بیماري دیابت هنوز مشخص نشده است که کدام روش با توجه به شرایط بیمار کاربرديتر است. بنابراین، هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازي و مصرف مکمل زعفران بر برخی عوامل خطر ساز قلبی- عروقی در زنان چاق دیابتی نوع 2 بود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی، به لحاظ هدف کاربردي و یک سو کور است. به این منظور 44 زن چاق دیابتی نوع 2 استان کرمانشاه با میانگین (سن: 55/30±5/79 سال، چربی بدن: 33/37±2/92 درصد) بهصورت تصادفی به چهار گروه مساوي (تمرین+مکمل، تمرین+دارونما، مکمل و دارونما) تقسیم شدند. گروه مکمل+تمرین و تمرین+دارونما به مدت 12 هفته (سه جلسه در هفته، تمرین هوازي با شدت 50 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه) انجام دادند. دوز روزانه 200 میلیگرم پودر سرگل زعفران (یکبار در روز) به مدت 12 هفته استفاده شد. دارونما، محتوي 200 میلیگرم آرد گندم بود. بعد از 12ساعت ناشتایی در دو مرحله پیش و پسآزمون خونگیري انجام شد.

در ادامه متغیرهاي فیبرینوژن، هموسیستئین مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیهوتحلیل داده با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک راهه با تست تعقیبی LSD و تی همبسته انجام شد. نتایج درونگروهی حاکی از کاهش معنیدار فیبرینوژن و هموسیستئین در مرحله پسآزمون نسبت به پیشآزمون در گروههاي تمرین+مکمل، تمرین+دارونما و مکمل بود (0/001=P(. نتایج بین گروهی نشان داد بین گروههاي تمرین+مکمل، تمرین+دارونما، مکمل با گروه دارونما در این متغیرها اختلاف معنیدار بود (0/001=P(. لیکن بین دو گروه تمرین+دارونما و مکمل اختلاف معنیدار نبود (0/05≤P(. همچنین بین تمامی گروههاي تحقیق حاضر، بیشترین میزان سطح معنیداري در مرحله پسآزمون بین گروه تمرین+مکمل با گروه دارونما مشاهده شد (0/001=P(. نتایج پژوهش حاضر نشان داد 12 هفته تمرین هوازي و مصرف خوراکی مکمل سر گل زعفران در کپسول هم رنگ گروه دارونما بهتنهایی بر شاخصهاي گلوکز، هموسیستئین و فیبرینوژن بیماران دیابتی نوع 2 اثر معنیداري دارد. باوجوداین، مصرف مکمل زعفران همراه با تمرین هوازي بیشترین تأثیر را بر کنترل این شاخصها دارد.

Despite the different treatment methods to control and treat diabetes, it has not yet been determined which method is more practical according to the patient’s condition. Therefore, the aim of this study was to investigate the effect of aerobic exercise and saffron supplementation on cardiovascular risk factors in obese women with type 2 diabetes. The current research is semi-experimental, applied in terms of purpose and blind on one side. In this semi-experimental study forty-two type 2 diabetic obese women with a mean age of (55.3±5.79 years, body fat: 33.37±2.92) were randomly divided into four equal groups (training+supplement, training+placebo, supplements and placebo).

Training+supplement and training+placebo, group performed 12 aerobic training weeks (3 sessions per week, aerobic exercise with 50-80% maximum heart rate). A daily dose of 200 mg of saffron (once a day) for 12 weeks was used. The placebo contained 200 milligrams of wheat flour. After 12 hours of fasting, blood samples were taken in two stages before and after the blood test. Subsequently, fibrinogen variables were evaluated for homocysteine. Data analysis was performed using one-way analysis of variance analysis with LSD and t-test.

In a within-group comparison, results showed a significant reduction in these variables in the post-test phase compared to the pre-test in training+supplement, training+placebo and supplement groups (P=0.001). The results of the intergroup comparison showed that there was a significant difference between the groups’ training+supplement, training+placebo, and supplements with the placebo group in these variables (P=0.001). However, there was no significant difference between the two groups of training+placebo and supplements (P≥0/05). Also, among all the research groups, the highest level of significant level was observed in the post-test between the in training+supplement and the placebo group (P = 0.001).

The results of this study showed that 12 weeks of aerobic training and oral supplementation of saffron head in a placebo capsule alone had a significant effect on glucose, homocysteine and fibrinogen indexes in type 2 diabetic patients. However, saffron supplementation with aerobic exercise has the greatest impact on the control of these indices.