گیاهان در بیماری های قاعدگی: یک مطالعه سیستماتیک از طب عامیانه ایتالیایی بر روی رویکردهای فعلی

زمینه و هدف: داروهای گیاهی از زمان های قدیم برای درمان بیماری های مربوط به قاعدگی (MD) استفاده می شده است. از اواخر قرن نوزدهم تا اوایل تا اواسط قرن بیستم، درمان‌های عامیانه ایتالیایی برای درمان «بیماری‌های زنان» در مجموعه وسیعی از منابع ادبی ثبت شد. هدف: هدف این مقاله نشان دادن درمان‌های گیاهی مورد استفاده توسط طب عامیانه ایتالیایی برای التیام تظاهرات بالینی سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، دیسمنوره، آمنوره و اختلالات قاعدگی در تلاش برای بحث در مورد این درمان‌ها از دیدگاه فارماکولوژیک مدرن است. علاوه بر این، ما کاربردهای پزشکی توصیف شده توسط بقراط را با موارد استفاده شده توسط طب عامیانه ایتالیایی مقایسه می کنیم تا بررسی کنیم که آیا آنها ناشی از نوعی تداوم استفاده بیش از دو هزار سال هستند یا خیر. یافته‌ها: از 54 گیاهی که در طب عامیانه ایتالیایی به کار می‌روند، 25 گیاه (3/46%) قبلاً در فارماکوپه Corpus Hippocraticum برای درمان MD ثبت شده بودند. متعاقباً، جستجوی دقیق بانک‌های داده‌های علمی مانند Medline و Scopus برای کشف نتایج اخیر در مورد فعالیت‌های زیستی عصاره‌های گیاهی برای درمان MD انجام شد. حدود 26 درصد از گیاهانی که امروزه توسط طب عامیانه ایتالیایی استفاده می‌شود، برای ارزیابی اثربخشی واقعی آنها تحت آزمایشات انسانی قرار گرفته‌اند. در عین حال، حدود 41 درصد از این داروهای گیاهی به کشورهای مختلف بازمی گردد. نتیجه‌گیری: اصول فعال استخراج‌شده از گیاهانی که توسط شفادهنده‌های عامیانه ایتالیایی استفاده می‌شود می‌تواند منبعی امیدوارکننده از دانش باشد و کاندیدهای قدرتی برای کشف دارو در آینده برای مدیریت MD باشد.

Background: Plant-based remedies have been used since antiquity to treat menstrual-related diseases (MD). From the late nineteenth to the early to mid-twentieth century, Italian folk remedies to treat “women’s diseases” were documented in a vast corpus of literature sources. Aim: The purpose of this paper is to bring to light the plant-based treatments utilized by Italian folk medicine to heal clinical manifestations of premenstrual syndrome (PMS), dysmenorrhea, amenorrhea and menstrual disorders in an attempt to discuss these remedies from a modern pharmacological point of view. Moreover, we compare the medical applications described by Hippocrates with those utilized by Italian folk medicine to check if they result from a sort of continuity of use by over two thousand years. Results: Out of the 54 plants employed in Italian folk medicine, 25 (46.3%) were already documented in the pharmacopoeia of the Corpus Hippocraticum for treating MD. Subsequently, a detailed search of scientific data banks such as Medline and Scopus was undertaken to uncover recent results concerning bioactivities of the plant extracts to treat MD. About 26% of the plants used by Italian folk medicine, nowadays, have undergone human trials to assess their actual efficacy. At the same time, about 41% of these herbal remedies come back to in different countries. Conclusions: Active principles extracted from plants used by Italian folk healers could be a promising source of knowledge and represent strength candidates for future drug discovery for the management of MD