کاربرد نظریه فرایند پذیرش نوآوری راجرز در پذیرش زعفران در استان کرمانشاه و تعیین جایگاه زعفران کاران

تغذیه پایدار جمعیت روبه رشد جهان امروز یکی از چالش‌ها قلمداد می‌گردد. بنابراین راهکار زیست محیطی – مدیریتی جایگزینی کشت به عنوان وسیله‌ای قوی برای بهره‌وری، پایداری و کاهش اثرات تغییر اقلیم ارایه می‌گردد. هدف از انجام این مطالعه، در ابتدا بررسی نرخ پذیرش زعفران در استان کرمانشاه با محاسبه شاخص پذیرش و سپس تعیین جایگاه زعفران کاران استان در فرایند تصمیم نوآوری می‌باشد. در واقع هدف این مطالعه، کاربست نظریه راجرز در پذیرش زعفران در استان کرمانشاه بود. روش تحقیق، دررویکرد کمی توصیفی – پیمایشی و در بخش کیفی تحلیلی بود.

در بخش کمی تعداد 120 کشاورز بصورت تمام شماری و در بخش کیفی تعداد 10 کشاورز به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته (مبتنی بر مدل برتر تصمیم گیری نوآوری راجرز) و نیز مصاحبه‌های عمیق جمع‌آوری گردید. به منظور تحلیل داده‌ها به ترتیب در بخش کمی و کیفی از آمار توصیفی و تحلیل محتوا استفاده شد. نتایج نشان داد نرخ پذیرش زعفران در استان کرمانشاه 33/0 درصد بوده است و زعفران کاران درمنطقه مورد نظر ضمن داشتن دانش و شناخت زعفران کاری، ویژگی قابل مشاهده بودن را در بین ویژگی‌های نوآوری، با بیشترین درصد، تایید کردند و براساس الگوپذیری از سایر زعفران کاران و با توجیه کارشناسان، زعفران را به‌عنوان یکی از کشت‌های اصلی پذیرفته‌ و درنهایت متقاعد شدند که کشت زعفران را ضمن پذیرش، ادامه دهند.

Sustainable nutrition of the growing world population is considered as one of the significant challenges facing the world today. Therefore, the environmental-management solution, and the replacement of cultivation is presented as a strong means for increasing productivity, sustainability, and reducing the effects of climate change. The purpose of this study is first to investigate the acceptance rate of saffron in Kermanshah province by calculating the acceptance index and then determining the position of saffron farmers in the province, during the innovation decision process. The research method in the quantitative approach was descriptive-survey and analytical for the qualitative section. In the quantitative section, 120 farmers were selected in total, and in the qualitative section, 10 farmers were selected by targeted sampling.

The data was collected using a researcher-made questionnaire (based on Rogers’ superior innovation decision-making model) and in-depth interviews. To analyze the data, descriptive statistics and content analysis were used in the quantitative and qualitative sections respectively. The results showed that the acceptance rate of saffron in Kermanshah province was 0.33% and the saffron farmers in the target area, while having the knowledge and understanding of saffron work, confirmed the feature of being visible among the features of innovation, with the highest percentage. Furthermore, based on following the other saffron farmers, and with the justification from the experts, they accepted saffron, and finally, they were convinced to continue the cultivation of saffron while accepting it.