پیشرفت تحقیقات زعفران، مورد استفاده در طب مغولی

هدف: زعفران گل خشک شده Carthamus tinctorius L، گیاهی یک ساله از خانواده Asteraceae است. به عنوان یک گیاه دارویی سنتی قومیتی با ارزش توسعه و استفاده بالا، این مطالعه با هدف ارائه یک پایه علمی برای مطالعه مدرن زعفران و حمایت نظری از توسعه دارویی جدید و ارزیابی کیفیت آن است. روش‌ها: با استفاده از کلیدواژه‌های «زعفران»، «ترکیب شیمیایی»، «اثر دارویی»، «فعالیت بیولوژیکی»، «کاربرد بالینی» و «استانداردهای کیفیت» و غیره، جستجوهای مرتبط در پایگاه‌های اطلاعاتی CNKI، Wipo، Wanfang و Pubmed انجام شد. ترکیب شیمیایی، اثر فارماکولوژیک و کاربرد بالینی زعفران خلاصه شد. نتایج: در مجموع بیش از 200 مقاله مرتبط جستجو شد که بیش از 90 مورد معتبر بودند. مشخص شد که ترکیبات شیمیایی زعفران عمدتاً حاوی فلاونوئیدها، آلکالوئیدها، کینون چالکون‌ها، آلکین‌ها، سابارژینین آمین‌ها و برخی کلاس‌های دیگر از ترکیبات است. آنها دارای آنتی اکسیدان، آنتی فیبروتیک، محافظت از عملکرد اندوتلیال عروق، ضد انعقاد و سایر اثرات دارویی هستند. در کلینیک طب مغولی، زعفران عمدتاً برای پیشگیری و درمان تب خون، بیماری‌های زنان، بیماری‌های کبدی، پاک‌سازی گرما و سم‌زدایی و غیره استفاده می‌شود. نتیجه‌گیری: تحقیقات کنونی در مورد ترکیب شیمیایی زعفران نسبتاً جامع بوده است، در حالی که تحقیقات دارویی آن عمدتاً بر روی درمان بیماری‌های عروق کرونر قلب، آنژین صدری و سایر جنبه‌های مختلف تمرکز دارد. در درمان بالینی طب مغولی، زعفران معمولاً همراه با داروهای گرما زدا و سم زدایی استفاده می شود، اما گزارش روشنی در مورد عوارض جانبی سمی آن وجود ندارد.

Objective: Saffron is the dried flower of Carthamus tinctorius L, an annual herb of Asteraceae family. As a traditional ethnic medicinal herb with high development and utilization value, this study aims to provide a scientific basis for the modern study of saffron and theoretical support for its new drug development and quality evaluation. Methods: Using keywords such as ‘saffron’, ‘chemical composition’, ‘pharmacological effect’, ‘biological activity’ , ‘clinical application’ and ‘quality standards’, etc., relevant searches were conducted on databases of CNKI, Wipo, Wanfang and Pubmed. The chemical composition, pharmacological effect and clinical application of saffron were summarized. Resluts: A total of more than 200 relevant literatures were searched, of which more than 90 were valid. It was found that the chemical constituents in saffron mainly contain flavonoids, alkaloids, quinone chalcones, alkynes, subarginine amines, and some other classes of compounds; they have antioxidant, antifibrotic, protection of endothelial function of the vasculature, anticoagulant and other pharmacological effects. In the clinic of Mongolian medicine, saffron is mainly used for the prevention and treatment of blood fever, gynaecological diseases, liver diseases, clearing heat and detoxification, etc. Conclusion: The current research on the chemical composition of saffron has been relatively comprehensive, while its pharmacological research mainly focuses on the treatment of coronary heart disease, angina pectoris and other aspects. In the clinical treatment of Mongolian medicine, saffron is usually used in combination with heat-clearing and detoxification drugs, but there is no clear report on its toxic side effects.