پتانسیل درمانی سافرانال در کاهش مسمومیت کبدی ناشی از والپروات سدیم: بینش هایی در مورد بیان ژن، استرس اکسیداتیو و آپوپتوزیس

والپروات سدیم (VPA) یک داروی ضد صرع پرمصرف است که با سمیت کبدی همراه است. سافرانال، یک ترکیب زیست فعال مشتق شده از زعفران، دارای خواص محافظتی کبدی است. این مطالعه با هدف بررسی اثرات محافظتی سافرانال در برابر آسیب کبدی ناشی از VPA در موش صحرایی انجام شد. موش ها VPA برای القاء سمیت کبدی و همزمان یا متعاقباً تحت درمان با سافرانال قرار گرفتند. بیومارکرهای عملکرد کبد، بررسی هیستوپاتولوژیک، نشانگرهای استرس اکسیداتیو، پارامترهای آپوپتوز، و تجزیه و تحلیل بیان ژن مورد ارزیابی قرار گرفتند. VPA به طور قابل توجهی آنزیم های کبدی را افزایش داد، تغییرات هیستوپاتولوژیک را القا کرد و استرس اکسیداتیو و آپوپتوز را افزایش داد. پیش درمانی یا پس از درمان سافرانال به طور قابل توجهی آسیب کبدی ناشی از VPA را بهبود بخشید، همانطور که با بهبود تست های عملکرد کبد، کاهش تغییرات هیستوپاتولوژیک، و کاهش استرس اکسیداتیو و آپوپتوز مشهود است. از نظر مکانیکی، سافرانال بیان ژن‌های دخیل در محافظت از کبد، التهاب و استرس اکسیداتیو را تعدیل کرد. این یافته ها نشان می دهد که سافرانال دارای پتانسیل محافظت کبدی در برابر آسیب کبدی ناشی از VPA با کاهش استرس اکسیداتیو، آپوپتوز و تعدیل بیان ژن است.

مطالعات بیشتر برای روشن کردن مکانیسم‌های مولکولی اساسی و بررسی کاربرد بالینی سافرانال در سمیت کبدی مرتبط با VPA ضروری است. والپروات سدیم (SV) یک داروی ضد صرع رایج است که به دلیل اثربخشی شناخته شده است اما اغلب با سمیت کبدی همراه است و چالش بالینی قابل توجهی را به همراه دارد. این مطالعه به بررسی پتانسیل درمانی سافرانال، یک جزء فعال زیستی زعفران، در کاهش سمیت کبدی ناشی از SV در یک مدل موش، با تمرکز بر اثرات آن بر بیان ژن، پارامترهای استرس اکسیداتیو و آپوپتوز می‌پردازد. موش‌های صحرایی نر ویستار به چهار گروه کنترل، گروه‌های تحت درمان با SV (500 میلی‌گرم بر کیلوگرم)، تیمار شده با سافرانال (50 میلی‌گرم/کیلوگرم) و گروه‌های تحت درمان با SV + سافرانال تقسیم شدند.

سمیت کبدی با تجویز SV به مدت 21 روز و به دنبال آن درمان سافرانال برای 14 روز اضافی القا شد. تست‌های عملکرد کبد، بررسی‌های هیستوپاتولوژیک و آنالیزهای مولکولی برای ارزیابی اثرات محافظتی سافرانال انجام شد. تجویز سافرانال به طور قابل توجهی آسیب کبدی ناشی از SV را بهبود بخشید، همانطور که با کاهش سطح سرمی آنزیم های کبدی (ALT، AST) مشهود بود و معماری بافت شناسی را در مقایسه با گروه تحت درمان با SV بهبود بخشید. سافرانال با افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدانی (سوپراکسید دیسموتاز، کاتالاز) و کاهش سطح پراکسیداسیون لیپیدی، استرس اکسیداتیو را کاهش داد.

علاوه بر این، سافرانال تغییرات ناشی از SV را در بیان ژن مدوله کرد، به ویژه آنهایی که در آپوپتوز (نسبت Bax، Bcl-2) و التهاب (TNF-α، IL-6) دخیل هستند، در نتیجه اثرات ضد آپوپتوز و ضد التهابی اعمال می کنند. این مطالعه بینش‌های مکانیکی در مورد اثرات محافظتی سافرانال در برابر سمیت کبدی ناشی از SV ارائه می‌کند و کاربرد بالقوه درمانی آن را برجسته می‌کند. توانایی سافرانال در کاهش استرس اکسیداتیو، تنظیم بیان ژن مرتبط با آپوپتوز و التهاب، و حفظ عملکرد کبد، نقش امیدوارکننده آن را به عنوان یک عامل محافظ کبد نشان می دهد. تحقیقات بیشتر برای روشن کردن طیف کامل مکانیسم‌های مولکولی سافرانال و پیامدهای بالینی آن در مدیریت آسیب‌های کبدی ناشی از دارو ضروری است.

Sodium valproate (VPA) is a widely used antiepileptic drug associated with hepatotoxicity. Safranal, a bioactive compound derived from saffron, possesses hepatoprotective properties. This study aimed to investigate the protective effects of safranal against VPA-induced liver injury in rats. Rats were administered VPA to induce hepatotoxicity and concurrently or subsequently treated with safranal. Liver function biomarkers, histopathological examination, oxidative stress markers, apoptotic parameters, and gene expression analysis were evaluated. VPA significantly elevated liver enzymes, induced histopathological changes, and increased oxidative stress and apoptosis. Safranal pretreatment or post-treatment significantly ameliorated VPA-induced liver injury, as evidenced by improved liver function tests, reduced histopathological alterations, and decreased oxidative stress and apoptosis. Mechanistically, safranal modulated the expression of genes involved in hepatoprotection, inflammation, and oxidative stress. These findings suggest that safranal possesses hepatoprotective potential against VPA-induced liver injury by mitigating oxidative stress, apoptosis, and modulating gene expression. Further studies are warranted to elucidate the underlying molecular mechanisms and explore the clinical application of safranal in VPA-associated liver toxicity.

Sodium valproate (SV) is a commonly used antiepileptic drug known for its efficacy but often associated with hepatotoxicity, posing a significant clinical challenge. This study investigates the therapeutic potential of safranal, a bioactive component of saffron, in mitigating SV-induced liver toxicity in a rat model, focusing on its effects on gene expression, oxidative stress parameters, and apoptosis. Male Wistar rats were divided into four groups: control, SV-treated (500 mg/kg), safranal-treated (50 mg/kg), and SV + safranal co-treated groups. Liver toxicity was induced by SV administration for 21 days, followed by safranal treatment for an additional 14 days. Liver function tests, histopathological examinations, and molecular analyses were conducted to evaluate the protective effects of safranal. Safranal administration significantly ameliorated SV-induced liver damage as evidenced by reduced serum levels of liver enzymes (ALT, AST) and improved histological architecture compared to the SV-treated group.

Safranal attenuated oxidative stress by enhancing antioxidant enzyme activities (superoxide dismutase, catalase) and reducing lipid peroxidation levels. Furthermore, safranal modulated SV-induced alterations in gene expression, particularly those involved in apoptosis (Bax, Bcl-2 ratio) and inflammation (TNF-α, IL-6), thereby exerting anti-apoptotic and anti-inflammatory effects. This study provides mechanistic insights into the protective effects of safranal against SV-induced liver toxicity, highlighting its potential therapeutic utility. Safranal’s ability to mitigate oxidative stress, regulate gene expression related to apoptosis and inflammation, and preserve liver function underscores its promising role as a hepatoprotective agent. Further research is warranted to elucidate the full spectrum of safranal’s molecular mechanisms and its clinical implications in managing drug- induced liver injuries.