مصارف دارویی ( دارویی پزشکی)

زمینه و هدف: بروز دیابت شیرین (DM) در سرتاسر جهان در حال افزایش است و علاقه فزاینده ای به استفاده بالقوه از ترکیبات طبیعی به عنوان یک درمان جایگزین برای مدیریت دیابت وجود دارد. چندین مطالعه تحقیقاتی تاثیر مصرف زعفران را بر مدیریت و بهبود پروفایل‌های متابولیک در بیماران مبتلا به دیابت بررسی کرده‌اند و نتایج امیدوارکننده‌ای را نشان داده‌اند. هدف: این مطالعه با هدف بررسی سیستماتیک و انجام یک متاآنالیز به منظور ارزیابی اثرات بالقوه زعفران و عصاره آن بر شاخص‌های متابولیک قلبی در بیماران دیابتی و پیش دیابتی دارای اضافه وزن می‌باشد. روش‌ها: ما یک بررسی سیستماتیک و متاآنالیز جامع انجام دادیم، PubMed، Scopus، Web of Science، Embase، و Google Scholar را برای همه مطالعات مرتبط منتشر شده قبل از 20 آوریل 2024 جستجو کردیم. میانگین وزنی (WMD) یا استاندارد شده (SMD) را استخراج کردیم. تفاوت (قبل و بعد) و فاصله اطمینان 95% (95% CI) نتایج و انجام شده متاآنالیز با استفاده از R. پروتکل مطالعه در PROSPERO (CRD42024538380) ثبت شد. یافته‌ها: از بین مطالعات غربال‌شده، 15 RCT برای ورود به مرور سیستماتیک و متاآنالیز انتخاب شدند. این مطالعات به طور جمعی شامل 869 شرکت کننده، 438 در گروه مداخله و 431 در گروه کنترل بود. قابل ذکر است، نتایج ما نشان داد که مکمل زعفران به تغییرات قابل توجهی در FBS منجر شد (MD: - 8.75 mg/dL، 95% فاصله اطمینان (CI) [- 14.75؛   2.76]، P < 0.01)، HbA1C (MD:   0.34% MD:    0.34% [- 0.39; − 0.9]، P < 0.01)، TG (MD:  13.28 mg/dL، 95% فاصله اطمینان (CI) [- 22.82؛  3.75]، P < 0.01)، SBP (MD: 33 mmHg  5-. [− 8.99-1.67]، P = 0.04)، DBP (MD:   1.02 mmHg، 95% فاصله اطمینان (CI) [- 3.91؛ 1.86]، P = 0.03)، AST (MD:    1.39 I-% 1.72، سطوح - 0.93]، P < 0.01) در بیماران مبتلا به دیابت T2 در مقایسه با دارونما یا بدون مکمل، نشان دهنده پتانسیل آن به عنوان یک مداخله درمانی است. با این حال، هیچ اثر قابل توجهی بر ترشح انسولین وجود نداشت (MD: - 0.15 µU/ml، 95% فاصله اطمینان (CI) [- 2.1763؛ 1.8689]، P = 0.88)، HOMA (MD: - 0.35٪، 95% CI [-4.3. ]، P = 0.48)، TC (MD: - 4.86 mg/dL، 95% فاصله اطمینان (CI) [- 9.81-0.09]، P = 0.54)، HDL (MD: 0.18 mg/dL، 95% فاصله اطمینان (CI) [-1.93];   0.9] = 0.74)، LDL (MD: - 1.77 mg/dL، 95% فاصله اطمینان (CI) [- 5.99-2.45]، P = 0.41)، TNF-α (MD: - 0.34 pg/mL، 95% فاصله اطمینان (CI) [- 0.99-0.3-0.3 =  0.99-P. کراتینین (MD: 2.83 mg/dL، 95% CI [2.29، 3.37]، P = 0.31) و BUN (MD:   0.44 mg/dL، 95% فاصله اطمینان (CI) [- 1.43، 0.55]، P = 0). نتیجه‌گیری: زعفران ممکن است شاخص‌های CMI خاص را در بیماران دارای اضافه وزن مبتلا به دیابت یا پیش دیابت، از جمله کاهش قابل توجه FBS، HbA1C، TG، SBP و AST بهبود بخشد. با این حال، به طور قابل توجهی بر HDL، TC، LDL، ترشح انسولین، HOMA، DBP، TNF-α، ALT، Cr، یا BUN تأثیر نمی گذارد. تحقیقات بیشتر با کارآزمایی‌های بیشتر و دوره‌های پیگیری طولانی‌تر برای تأیید و گسترش این یافته‌ها مورد نیاز است

Background: The incidence of diabetes mellitus (DM) is increasing worldwide, and there is growing interest in the potential use of natural compounds as an alternative treatment for managing DM. Several research studies have investigated the impact of saffron consumption on managing and improving metabolic profiles in patients with DM, and they have shown promising results. Object: The study aims to systematically review and perform a meta-analysis to evaluate the potential effects of saffron and its extract on cardiometabolic indicators in diabetic and prediabetic overweight patients. Methods: We conducted a comprehensive systematic review and meta-analysis, searching PubMed, Scopus, Web of Science, Embase, and Google Scholar for all relevant studies published before April 20, 2024. We extracted weighted (WMD) or standardized (SMD) mean differences (before-after) and 95% confidence intervals (95%CI) of the outcomes and conducted meta-analyses using R. The study protocol was registered in PROSPERO (CRD42024538380). Results: Out of the studies screened, 15 RCTs were selected for inclusion in the systematic review and meta-analysis. These studies collectively involved 869 participants, 438 in the intervention group and 431 in the control group. Notably, our results showed that saffron supplementation led to significant changes in FBS (MD: − 8.75 mg/dL, 95% CI [− 14.75; − 2.76], P < 0.01), HbA1C (MD: − 0.34%, 95% CI [− 0.39; − 0.9], P < 0.01), TG (MD: − 13.28 mg/dL, 95% CI [− 22.82; − 3.75], P < 0.01), SBP (MD: − 5.33 mmHg, 95% CI [− 8.99–1.67], P = 0.04), DBP (MD: − 1.02 mmHg, 95% CI [− 3.91; 1.86], P = 0.03), AST (MD: − 1.32 IU/L, 95% CI [− 1.72, − 0.93], P < 0.01) levels in T2DM patients compared to placebo or no supplementation, indicating its potential as a therapeutic intervention. However, there was no significant effect on Insulin secretion (MD: − 0.15 µU/ml, 95% CI [− 2.1763; 1.8689], P = 0.88), HOMA (MD: − 0.35%, 95% CI [− 1.34;0.63], P = 0.48), TC (MD: − 4.86 mg/dL, 95% CI [− 9.81–0.09], P = 0.54), HDL (MD: 0.18 mg/dL, 95% CI [− 0.93; 1.29], P = 0.74), LDL (MD: − 1.77 mg/dL, 95% CI [− 5.99–2.45], P = 0.41), TNF-α (MD: − 0.34 pg/mL, 95% CI [− 0.99–0.30], P = 0.29), creatinine (MD: 2.83 mg/dL, 95% CI [2.29, 3.37], P = 0.31) and BUN (MD: − 0.44 mg/dL, 95% CI [− 1.43, 0.55], P = 0.38). Conclusion: Saffron may improve specific CMI indices in overweight patients with diabetes or prediabetes, including significant reductions in FBS, HbA1C, TG, SBP, and AST. However, it did not significantly affect HDL, TC, LDL, insulin secretion, HOMA, DBP, TNF-α, ALT, Cr, or BUN. Further research with more trials and extended follow-up periods is needed to confirm and expand these findings.