عوامل اقلیمی و مدیریتی بر میزان زعفران در محیط‌های مختلف تأثیرگذار هستند

عملکرد اقتصادی زعفران (Crocus sativus L.) در نقاط مختلف جهان دارای دامنه وسیعی است و مشخص نیست چرا این تفاوت قابل توجه وجود دارد. در این تحقیق عملکرد زعفران و اجزای عملکرد 13 مزرعه با شرایط جغرافیایی و اقلیمی متنوع مورد بررسی قرار گرفت تا مشخص شود کدام عامل (عوامل) اهمیت بیشتری دارد.

از بین عوامل مورد مطالعه، دما، سن مزرعه، بافت خاک، جرم مخصوص ظاهری، pH خاک و آب، رویدادهای آبیاری و دوره رشد بیشترین تأثیر را بر عملکرد زعفران داشتند. بیشترین وزن کلاله خشک به عنوان عملکرد اقتصادی در سه منطقه بیرجند (27 کیلوگرم در هکتار)، سرایان (24 کیلوگرم در هکتار) و گلشن (23.5 کیلوگرم در هکتار) و پس از آن نیشابور (18 کیلوگرم در هکتار) به دست آمد.

در هکتار) و کاشمر (17.5 کیلوگرم در هکتار) که دمای پایین‌تری داشتند، خاک درشت، تعادل خاک و pH آب و دوره های رشد طولانی تر. متوسط ​​بازده تا سال ششم یا هفتم افزایش یافت (20.8 کیلوگرم در هکتار) و سپس کاهش یافت، اما به نظر می رسد قبل از سال دهم اقتصادی باشد. دمای پایین در اوایل پاییز برای تحریک گلدهی و افزایش عملکرد در آن سال مهم بود و روزهای گرم و آفتابی در بهار برای عملکرد سال آینده مهم است.

ما دریافتیم که دمای بهینه برای اولین آبیاری ~16 درجه سانتیگراد و برای گلدهی ~5 درجه سانتیگراد تا 10 درجه سانتیگراد است.

مزارع پرمحصول حجم آب آبیاری بالاتری نداشتند اما رویدادهای آبیاری بیشتری داشتند (6.3) که در نتیجه حجم آب کمتری در هر آبیاری داشت. هیچ رابطه مستقیمی بین مصرف کود دامی و عملکرد مشاهده نشد. با این حال، کود دامی فرآوری شده با بهبود ساختار خاک و توانایی حفظ رطوبت، عملکرد را افزایش می دهد. مزارع با ترکیب کامل کود شیمیایی عملکرد بالاتری داشتند. نتیجه‌گیری می‌شود که در مزارع زعفران که مناطقی از ارتفاع بالاتر (حداقل 1300 متر) و دمای پایین‌تر در اوایل پاییز با ترکیب کامل کود (به ویژه گوگرد و آهن) هستند، عملکرد بالاتری حاصل می‌شود. شواهدی مبنی بر حساسیت بالای زعفران به شوری وجود نداشت.

The economic yield of saffron (Crocus sativus L.) has a wide range in different parts of the world, and it is not clear why this considerable difference exists. In this research saffron yield and yield components of 13 fields with varied geographic and climatic conditions were studied to determine which factor(s) are more important. Among the studied factors, temperature, field age, soil texture, bulk density, soil and water pH, irrigation events, and growth period had the greatest effect on saffron yield. The highest dry stigma weight, as economic yield, was obtained in three regions of Birjand (27 kg ha−1), Sarayan (24 kg ha−1), and Golshan (23.5 kg ha−1), followed by Neyshabur (18 kg ha−1) and Kashmar (17.5 kg ha−1), which had lower temperatures, coarse soil, balanced soil, and water pH, and longer growth periods. The average yields were increased until the sixth or seventh year (20.8 kg ha−1) and then decreased, however, it seems to be economic before the 10th year. Lower temperatures in early fall were important to stimulate flowering and increase yield in that year, and warm and sunny days in the spring are important for next year yields. We found that the optimal temperature for the first irrigation is ∼16°C and for flowering is ∼5°C–10°C. High-yield fields did not have higher irrigation water volumes but more irrigation events (6.3), resulting in less water volume per irrigation. No direct relationship was observed between manure consumption and yield; however, processed manure increases yield by improving the soil structure and moisture retention ability. Fields with a complete chemical fertilizer composition had higher yields. It was concluded higher yields are achieved in saffron fields where regions are higher in altitude (at least 1300 m) and lower temperature in early autumn with complete fertilizer composition (especially sulfur and iron). There was no evidence of high salinity sensitivity of saffron.