دیدگاه یونانی نسبت به زعفران (Crocus sativus Linn.) فراتر از یک ادویه.

پیشینه: زعفران یک گیاه دارویی مهم است که پتانسیل زیادی برای استفاده در توسعه داروهای جدید دارد. از زمان‌های قدیم، زعفران (Crocus sativus L.) با فواید مختلف سلامتی در نقاط مختلف جهان مرتبط بوده است. برخی از این کاربردها در طول زمان نادیده گرفته شده‌اند. با این حال، علاقه به ترکیبات فعال طبیعی، علاقه به کاربردهای گذشته زعفران را دوباره برانگیخته است و بهترین کاربردهای زعفران امروزی را می‌توان با دانستن کاربردهای تاریخی مختلف آن جستجو کرد. این گیاه به عنوان یک ادویه آشپزی و همچنین به عنوان عطر، رنگ و گیاه دارویی ارزشمند بود. در بسیاری از فرهنگ‌های مختلف، از آن به عنوان دارو برای درمان طیف وسیعی از بیماری‌ها، از مشکلات دستگاه تناسلی گرفته تا مشکلات چشمی، استفاده می‌شد.

در بسیاری از کشورها، از آن به عنوان یک ماده ضد افسردگی و مقوی نیز استفاده می‌شد. هدف: هدف از این بررسی، ارائه مروری بر کاربردهای سنتی و مدرن زعفران، با توجه ویژه به ترکیب شیمیایی، ویژگی‌های دارویی و توصیف اتنوبوتانی آن است. روش‌شناسی: پایگاه‌های داده و نشریات علمی در مورد مشخصات شیمیایی، فعالیت بیولوژیکی و کاربرد تاریخی زعفران در جستجوی متون گنجانده شدند. نتایج: زعفران تلخ، تند، معطر، محرک، مقوی، اشتهاآور، تقویت‌کننده قوای جنسی، مسکن، ضد اسپاسم، قاعده‌آور، ادرارآور، ملین، شیرافزا و در درمان برونشیت، استفراغ، تب، مالیخولیا، هپاتومگالی و غیره مفید است.

این گیاه به طور گسترده در طب جایگزین مانند طب یونانی، آیورودا و طب سنتی چینی مورد استفاده قرار می‌گیرد. زعفران به دلیل کاربرد گسترده در طب سنتی، موضوع مطالعات فیتوشیمیایی و بیوشیمیایی متعددی بوده است. این مطالعات نشان داده‌اند که زعفران حاوی تعدادی از ترکیبات از جمله کروستین، سافرانال و کروسین است که مورد دوم در درجه اول مسئول اثرات دارویی است.

Background: Saffron is a significant medicinal herb that has a lot of potential for use in the development of new drugs. Since ancient times, saffron (Crocus sativus L.) has been associated with various health benefits in various parts of the world. Some of these applications have been overlooked over time. However, interest in naturally occurring active compounds has rekindled interest in saffron’s past applications and the best applications for saffron today can be aided by knowing its various historical uses. It was prized as a culinary spice as well as a perfume, color, and medicinal herb. It was used medicinally in many different cultures to treat a wide range of ailments, from genitourinary to eye problems.

In many countries, it was also used as an antidepressant and tonic substance. Objective: The purpose of this review is to provide an overview of the traditional and modern uses of Crocus sativus, with particular attention to its chemical makeup, pharmacological characteristics, and ethnobotanical description. Methodology: Scientific databases and publications about the chemical profile, biological activity, and historical use of saffron were included in the literature search. Results: Saffron is bitter, acrid, fragrant, stimulant, tonic, stomachic, aphrodisiac, anodyne, antispasmodic, emmenagogue, diuretic, laxative, galactagogue, and helpful in treating bronchitis, vomiting, fever, melancholia, hepatomegaly, etc. it is widely used in alternative medicine, such as the Unani System of Medicine, Ayurveda, and Traditional Chinese Medicine.

Saffron has been the subject of numerous phytochemical and biochemical studies due to its extensive use in traditional medical systems. These studies have revealed that saffron contains a number of constituents, including crocetin, safranal, and crocins, the latter of which is primarily responsible for pharmacological actions.