تأثیر ترکیب مواد غذایی بر کیفیت خواب در میان افراد مبتلا به اختلال خواب: یک کارآزمایی تصادفی و کنترل شده با دارونما

در این کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده با دارونما، بزرگسالان مبتلا به اختلال خواب (شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ ≥ 5) به‌طور تصادفی با استفاده از یک الگوریتم کمینه‌سازی برای دریافت فرمولاسیون حاوی ال-تینین به همراه بادرنجبویه، سنبل الطیب و عصاره‌های زعفران، در طول زمان یا محلول قرار گرفتند. 6 هفته پارامترهای کیفیت خواب عینی با استفاده از دستگاه اکتی گرافی اندازه گیری شد. ما 64 نفر را ثبت نام کردیم و تصادفی کردیم، 31 نفر از گروه فعال و 27 نفر از گروه دارونما، 6 هفته پیگیری را تکمیل کردند. میانگین کارایی خواب در گروه فعال بدون تغییر باقی ماند و در گروه دارونما 3 درصد افزایش یافت، تفاوت بین گروه ها در تغییر از نظر آماری معنی دار نبود (49/0= p). زمان کل خواب نیز با دارونما بهبود بیشتری یافت (13.0 در مقابل 1.33 دقیقه، p = 0.66). زمان بیداری پس از شروع خواب (WASO) در گروه فعال بیشتر کاهش یافت (4.6% در مقابل 2.4%)، اما این تفاوت معنی دار نبود (p = 0.33). میانگین PSQI در گروه فعال 3.11 امتیاز (32.3%) و در گروه دارونما 3.86 امتیاز (39.5%) کاهش یافت (p = 0.41). SF-36 با دارونما افزایش بیشتری داشت (+ 18.3 در فعال، + 32.1 در دارونما، p = 0.68). کورتیزول بزاقی در هر دو گروه بدون تغییر باقی ماند. هیچ عارضه جانبی جدی گزارش نشده است. در میان بزرگسالان مبتلا به اختلال خواب، ترکیب مواد غذایی بیشتر از تزریق دارونما، پارامترهای خواب عینی یا ذهنی را بهبود نمی بخشد.

In this randomised, placebo-controlled trial, adults with impaired sleep (Pittsburgh Sleep Quality Index ≥ 5) were randomly assigned using a minimization algorithm to receive a formulation containing l-theanine plus lemon balm, valerian, and saffron extracts, or placebo, during 6 weeks. Objective sleep quality parameters were measured using an actigraphy device. We enrolled and randomised 64 individuals, 31 from the active group and 27 from the placebo group completed the 6 week follow-up. Mean sleep efficiency remained unmodified in the active group, and increased by 3% in the placebo group, the between-group difference in the change was not statistically significant (p = 0.49). Total sleep time also improved more with placebo (13.0 vs. 1.33 min, p = 0.66). Time wake after sleep onset (WASO) decreased more in the active group (4.6% vs. 2.4%), but the difference was not significant (p = 0.33). Mean PSQI decreased by 3.11 points (32.3%) in the active group, and by 3.86 points (39.5%) in the placebo group (p = 0.41). SF-36 increased more with placebo (+ 18.3 in active, + 32.1 in placebo, p = 0.68). Salivary cortisol remained unchanged in both groups. No serious adverse events were reported. Among adults with impaired sleep, a nutraceutical combination did not improve objective or subjective sleep parameters more than a placebo infusion