افزایش رشد زعفران (Crocus sativus L.) در دره کشمیر با ریزوباکتری‌های محرک رشد گیاهی (PGPR) انعطاف‌پذیر و موثر در شرایط مزرعه

این مطالعه بررسی کاملی از ریزوباکتری‌های محرک رشد گیاهان مقاوم به تنش (PGPR) و اهمیت آن‌ها در افزایش رشد گیاه و فعالیت‌های کنترل زیستی و تأثیر بر کشت زعفران در دره کشمیر ارائه می‌کند. تجزیه و تحلیل کمی 35 PGPR کارآمد، تنوع قابل‌توجهی را در ویژگی‌های تقویت رشد گیاه (PGP) از 60 تا 653 میکروگرم در میلی‌لیتر انحلال فسفات تری کلسیم (TCP)، 1548-4311nM α-کتوبوتیرات H/mg/پروتئین فعالیت ACC-de را نشان داد. 1.4-74.8μg/ml تولید اکسین IAA مانند و تولید سیدروفور 94-214٪. انگشت نگاری مولکولی 52 نوع ERIC را نشان داد که به 25 جنس، عمدتاً باسیلوس تعلق داشتند. گونه‌های باسیلوس شامل B. aryabhattai، B. halotolerans، B. methylotrophicus، B. safensis، B. siamensis و B. simplex بر جمعیت PGPR تسلط داشتند، همراه با گونه‌های سودوموناس، مانند P. azotoformans و P. chlororaphis، که نشان‌دهنده یک انتخابی است. تجمع PGPR در ریزوسفر زعفران تست تلقیح دوگانه درون تنی و آزمایشگاهی این PGPR گسترده و مقاوم به استرس نیز رشد میسلیوم گونه‌های فوزاریوم از جمله F. oxysporum، F. oxysporum f را مهار کرد. sp. ciceris و F. proliferatum. کاربرد مزرعه ای هفت سویه PGPR منتخب منجر به بهبودهای قابل توجهی در بهره وری زعفران شد، از جمله افزایش بنه های جوانه زده، ارتفاع بوته، طول کلاله و وزن تر و خشک کلاله که از 0.6-1.8٪، 0.4-0.7٪، 0.3-0.5 متغیر بود. ٪، و 6-19٪، به ترتیب. این سویه ها پتانسیل تحریک رشد کورملت و در نهایت افزایش تولید زعفران را دارند. بنابراین، صفات PGP این ریزوباکتری‌های مقاوم به تنش که به حل شدن مواد مغذی، بیوسنتز اکسین و ویژگی‌های قارچ‌کشی کمک می‌کند، می‌تواند فعالیت‌های کشاورزی زعفران را بهبود بخشد.

This study provides a thorough examination of stress-tolerant plant growth-promoting rhizobacteria (PGPR) and their significance in enhancing plant growth and biocontrol activities, and influence on saffron cultivation in the Kashmir Valley. Quantitative analysis of 35 efficient PGPR revealed significant variability in plant growth promotion (PGP) attributes ranging from 60 to 653 µg/ml tri-calcium phosphate (TCP) solubilization, 1548–4311 nM α-ketobutyrate h/mg/protein ACC-deaminase activity, 1.4–74.8 µg/ml IAA-like auxins production, and 94–214 % siderophore production. Molecular fingerprinting disclosed 52 ERIC types that belonged to 25 genera, mainly Bacillus. Bacillus species including B. aryabhattai, B. halotolerans, B. methylotrophicus, B. safensis, B. siamensis and B. simplex dominated the PGPR population, along with Pseudomonas spp., such as P. azotoformans and P. chlororaphis, indicating a selective buildup of PGPR in the saffron rhizosphere. In-vivo and In-vitro dual inoculation test of these widespread PGPR and stress-tolerant also inhibited the mycelial growth of Fusarium species including F. oxysporum, F. oxysporum f. sp. ciceris, and F. proliferatum. The field application of seven selected PGPR strains resulted in significant improvements in saffron productivity, including increased sprouted corms, plant height, stigma length, and stigma fresh and dry weight, which ranged from 0.6-1.8 %, 0.4–0.7 %, 0.3–0.5 %, and 6–19 %, respectively. These strains have the potential to stimulate cormlet growth and ultimately increase saffron production. Therefore, the PGP traits of these stress-tolerant rhizobacteria contributing to nutrients solubilization, auxin biosynthesis, and fungicidal attributes can ameliorate the saffron agricultural practices.