اثرات Crocus sativus و ترکیبات آن سافرانال و پیوگلیتازون بر التهاب سیستمیک و استرس اکسیداتیو ناشی از آئروسل پاراکوات در موش صحرایی

هدف (ها): اثرات Crocus sativus، safranal و pioglitazone بر تغییرات سیستمیک ناشی از پاراکوات آئروسل شده (PQ) مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: گروه‌های کنترل (Ctrl) و PQ موش‌ها 8 بار در روزهای متناوب در معرض آئروسل‌های سالین یا PQ (27 و 54 میلی‌گرم بر متر مکعب، PQ-L و PQ-H) قرار گرفتند. نه گروه PQ-H با دگزامتازون (0.03 mg/kg/day، Dexa)، دو دوز عصاره C. sativus (20 و 80 mg/kg/day، CS-L و CS-H)، سافرانال (0.8 و 3.2 mg/kg/day، Saf-L و Saf-H)، پیوگلیتازون (5 و 10 mg/kg/day)، Pio-L و Pio-H)، و ترکیب دوز پایین پیوگلیتازون و عصاره یا سافرانال (Pio + CS و Pio + Saf) پس از پایان مواجهه با PQ. نتایج: سطوح سرمی اینترفرون گاما (INF-γ)، اینترلوکین 10 (IL-10)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT) و تیول کاهش یافت، اما فاکتور نکروز تومور (TNF-α)، مالون دی آلدئید (MDA) و WBC کل و افتراقی در هر دو گروه PQ افزایش یافت (P<0.05 تا P<0.001). همه متغیرهای اندازه‌گیری شده در همه گروه‌های تیمار شده بهبود یافتند (05/0>P تا 001/0>P). اثر دوز بالای C. sativus و سافرانال بر پارامترهای اندازه گیری شده بیشتر از دگزامتازون بود (P<0.05 تا P<0.001). اثرات تیمار Pio + CS و Pio + Saf بر اکثر متغیرها به طور معنی‌داری بیشتر از سه عامل به تنهایی بود (05/0>P تا 001/0>P). نتیجه‌گیری: C. sativus و safranal التهاب سیستمیک ناشی از PQ استنشاقی و استرس اکسیداتیو مشابه با دگزامتازون را بهبود بخشیدند و اثرات سینرژیک با پیوگلیتازون نشان دادند که نشان‌دهنده اثرات احتمالی با واسطه گیرنده PPARγ گیاه و ترکیبات آن است.

Objective(s): The effects of Crocus sativus, safranal, and pioglitazone on aerosolized paraquat (PQ)-induced systemic changes were examined. Materials and Methods: Control (Ctrl) and PQ groups of rats were exposed to saline or PQ (27 and 54 mg/m3, PQ-L and PQ-H) aerosols eight times on alternate days. Nine PQ-H groups were treated with dexamethasone (0.03 mg/kg/day, Dexa), two doses of C. sativus extract (20 and 80 mg/kg/day, CS-L and CS-H), safranal (0.8 and 3.2 mg/kg/day, Saf-L and Saf-H), pioglitazone (5 and 10 mg/kg/day, Pio-L and Pio-H), and the combination of low dose of the pioglitazone and extract or safranal (Pio + CS and Pio + Saf) after the end of PQ exposure. Results: Interferon-gamma (INF-γ), interleukin 10 (IL-10), superoxide dismutase (SOD), catalase (CAT), and thiol serum levels were reduced, but tumor necrosis factor (TNF-α), malondialdehyde (MDA), and total and differential WBC were increased in both PQ groups (P<0.05 to P<0.001). All measured variables were improved in all treated groups (P<0.05 to P<0.001). The effects of high dose of C. sativus and safranal on measured parameters were higher than dexamethasone (P<0.05 to P<0.001). The effects of Pio + CS and Pio + Saf treatment on most variables were significantly higher than three agents alone (P<0.05 to P<0.001). Conclusion: C. sativus and safranal improved inhaled PQ-induced systemic inflammation and oxidative stress similar to those of dexamethasone and showed synergic effects with pioglitazone suggesting the possible PPARγ receptor-mediated effects of the plant and its constituent