تأثیر ادویه هندی بر سندرم متابولیک، مغز و اختلالات شناختی

در قرن بیست و یکم، اختلالات غیرواگیر (NCD) شایع است و به یک بار مالی برجسته برای سیستم مراقبت های بهداشتی جهانی تبدیل شده است. در این زمینه، تعداد فزاینده ای از تحقیقات بر روی داروهای عامیانه و ادویه جات متمرکز شده است که به تنهایی یا به صورت ترکیبی برای مدیریت و پیشگیری از بیماری های غیرواگیر با رونق پایدار مورد استفاده قرار گرفته اند. ادویه های هندی که عمدتاً در پخت و پز استفاده می شوند، از نظر علمی نیز به عنوان کاندیدای بالقوه در برابر سندرم متابولیک و اختلالات شناختی شناخته شده اند.

سندرم متابولیک، یک شاخص پاتوفیزیولوژیکی بالینی کلیدی در ایجاد اختلالات قلبی عروقی، مجموعه ای از عوامل متعددی از جمله مقاومت به انسولین، دیس لیپیدمی، هیپرگلیسمی، فشار خون بالا، چاقی شکمی، و تصور می شود که با استرس اکسیداتیو و التهاب مزمن آغاز می شود. اختلال شناختی، چند وضعیت پاتولوژیک مانند زوال عقل، هذیان، فراموشی، و اختلالات عصبی مانند بیماری آلزایمر، صرع و بیماری پارکینسون، با افسردگی، از دست دادن تدریجی حافظه، نقص زبان، بی قراری، اختلالات خلقی، تفکر انتزاعی مشخص می شوند. پاسخ‌های داروهای مصنوعی که به طور معمول استفاده می‌شوند، کمتر قابل پیش‌بینی هستند و اغلب در برابر این آسیب‌شناسی پیچیده فوق‌الذکر ناکافی هستند.

برعکس، محبوبیت ادویه‌های هندی مانند هل، گشنیز، زعفران، میخک، زیره سبز، رازیانه، سیر، برگ بو، انیسون و زردچوبه به دلیل فعالیت آنتی‌اکسیدانی غیر اختصاصی، ضد التهابی، خاصیت مهاری کولین استراز و مقرون به صرفه بودن افزایش یافته است. این بررسی بر روی شواهد تجربی و بالینی ادویه‌های هندی تمرکز دارد که اثرات بالقوه‌ای را در سندرم متابولیک و اختلالات شناختی ناشی از حضور ترکیبات گیاهی مختلف نشان داده‌اند. علاوه بر این، فارماکودینامیک مدرن و آیورودا ادویه های هندی و پتانسیل پیشگیری نیز در این چارچوب مورد بررسی قرار می گیرد.

In the 21st century, noncommunicable disorders (NCD) are prevalent and have become a salient financial burden to the global health care system. In this context, an expanding number of researches are being focused on folk medicines and spices that have been utilized either alone or in combination forms for the management and prophylaxis of NCD with sustained prosperity. Indian spices, which are primarily used in cooking, have also been established scientifically as potential candidates against metabolic syndrome and cognitive disorders. Metabolic syndrome, a key preclinical patho-physiological indicator in the development of cardiovascular disorders, is a constellation of several factors including insulin resistance, dyslipidemia, hyperglycemia, hypertension, abdominal obesity, and thought to be initiated by oxidative stress and chronic inflammation. Cognitive impairment, a couple of several pathological conditions such as dementia, delirium, amnesia, and neurodegenerative disorders like Alzheimer’s disease, epilepsy, and Parkinson’s disease, are specified by depression, gradual memory loss, language deficits, agitation, mood disturbances, abstract thinking, and psychosis.

The responses of routinely used synthetic drugs are less predictable and frequently inadequate against this above-mentioned complicated etiopathology. Conversely, the popularity of Indian spices such as cardamom, coriander, saffron, clove, cumin, fennel, garlic, bay leaf, anise, and turmeric has become increased because of their perceived nonspecific antioxidant, anti-inflammatory, particular cholinesterase inhibitory activity, and affordability. This review focuses on experimental and clinical evidence of Indian spices which have shown potential effects in metabolic syndrome and cognitive disorders attributed to the presence of various phytoconstituents. Additionally, the modern and Ayurvedic pharmacodynamics of Indian spices and preventive potential are also explored in this framework.