زعفران (Crocus sativus L.) گلی پیازدار است که کلاله های خشک آن به عنوان داروی گیاهی و ادویه استفاده می شود. زعفران در سراسر جهان کشت می شود، اما تخریب بنه عامل مهمی است که بر عملکرد و کمیت آن تأثیر می گذارد.
زعفران (Crocus sativus L.) یک ادویه و گیاه دارویی بسیار ارزشمند است که به دلیل داشتن ترکیبات معطر قوی شناخته شده است. به دلیل کمیاب بودن و حساسیت به چالش های مختلف از جمله آب و هوای نامناسب، شرایط خاک و تقلب. علاقه فزاینده ای به روش های کشت بدون خاک مانند هیدروپونیک برای افزایش تولید زعفران وجود دارد.
زعفران “Crocus sativus” گیاهی از خانواده زنبقان است. خواص درمانی آن از دوران باستان شناخته شده است. از آن در طب سنتی و غذاهای آشپزی استفاده می شود. همچنین برای استفاده در لوازم آرایشی به دلیل فعالیت های دارویی مفید برای پوست انسان شناخته شده است.
حامل لیپیدی نانوساختار بارگذاری شده با عصاره زعفران (NLC) با روش امولسیون دوگانه (W/O/W) برای استفاده به عنوان نگهدارنده برای افزایش پایداری اکسیداتیو و میکروبی پانسمان فرانسوی سنتز شد. بهینه‌سازی سیستم NLC با استفاده از روش طراحی ترکیبی D-بهینه انجام شد و اثر اسانس‌های آویشن (TEOs)/پونه (PEOs) و نسبت‌های سورفکتانت‌های پلی‌گلیسرول استر (PGE)/پلی‌گلیسرول پلی‌ریسینولات (PGPR) (متغیرهای مستقل) بر روی میانگین پتانسیل چندشاخه‌ای، اندازه ذرات بالقوه epsaps، پتانسیل انباشتگی و اندازه ذرات مورد بررسی قرار گرفت
استفاده از مواد مغذی محلول پاشی و نیز کاربرد فیتوهورمون ها نقش مهمی در افزایش عملکرد گیاهان و تامین تقاضای فزاینده برای غذا دارند.
